Шевкъий Бекторе. Къыш кунюнде тилегим

 

 

Къарлар джавып кеткейди, 

Ерни ап-акъ эткейди, 

Кунь къыздырып артындан, 

Бузлар ирип биткейди. 

Ешилленип япракълар, 

Ешергейди топракълар, 

Шырыл-шырыл акъкъайды, 

Бузлап къалгъан чокъракълар. 

Шенъ кунешнинъ нурлары 

Сачылгъайды ерлерге, 

Тюрлю чечек къокъусы 

Къошулгъайды еллерге. 

Тогъай бою о еллер 

Ельпир-ельпир эскенде,

Гузелимнинъ юзюнден 

Сыйпай берип кечкенде,

Мен тогъайлыкъ ичинде 

Тыгъыргъайдым, яткъайдым. 

Къыштан къалгъан къайгъыны, 

Юрегимден аткъайдым. 

Сонъ да къулан чёллерде 

Джувургъайдым, чапкъайдым. 

Къар куртюги астында, 

Джойгъан ызым тапкъайдым. 

Аваланып учкъай да, 

Чатыртавны ашкъайдым. 

Кенъ Салгъыргъа къошулып, 

Дёрт бир якъкъа ташкъайдым. 

Бир гурьлевик башында, 

Йырлагъайдым йырымны. 

Кульдюргейдим, асырлап 

Шу джылагъан Къырымны.