Земане аятымызда бильги алув, шахсий илерилев менбалары гъает чокъ ве чешит-чешиттир. Амма китапнынъ ери тербие эснасында эр вакъыт айры ер тута эди.
«Энъ яхшы дост ве энъ яхшы бахшыш – китаптыр» ибаресини дефаларджа эшиткендирмиз. «Китап – бильги анахтарыдыр» киби ата сёзлеримизнинъ терен маналарынен бир сырада Пейгъамберимиз (с.а.в.) де бильгининъ эмиетини къайд этип, илим пешинде, керек олса, Чинге биле бармакъны тевсие эткен.
Къоранта ве китап дегенде, энъ эвеля, балаларымызгъа китап севгисини ашламакъ зарурлыгъы акъылымызгъа келе. Баланы ильки куньлеринден башлап, китапнен таныш этмек, онда китапкъа авеслик ве меракъны догъурмагъа тырышмалымыз. Бала ичюн, яшына ве имкянларына коре, оюнджакъларнен берабер, китапларнынъ алынмасы мытлакъ тевсие этиле. Китап – дюнья сырларыны ача бильген, тылсымлы диярларгъа давет эткен, бир чокъ суаллерге джевап бере бильген, дюньябакъышларымызны кенишлеткен бир васта олгъаныны анълатмакъ ана-баба тарафындан муим вазифе оларакъ къабул этильмели. Энъ кичик яштан балачыкъларымызгъа ренкли, ресимли китапчыкъларны косьтерип, я да китаптан масал окъуп, яваш-яваш эвлядынъызгъа берабер эджелеп окъумагъа огретмек, сонъра да окъугъан эсерлер боюнджа тюшюнджелеринъизнен пайлашмакъ – баланынъ тербие ве инкишаф этюв ёлларындан биридир.
Бундан да гъайры, ана-бабанынъ баласынен берабер китап окъумасы, алимлернинъ фикирлерине коре, бала иле самимий мунасебет къурмагъа, къорантаны бирлештирмеге, къавийлештирмеге ярдым эте. Бераберликте китап окъумакъ ичюн мутлакъ вакъыт тапмалы ве буны аиленъизде адетке чевирмели. Куньде, сизге уйгъун вакъытта, бир саат аиленъиз иле китап окъулмасына айырмакъ, бу саатны бераберликте, китапны окъуп, анълатып, фикир ве дуйгъуларынъызнен пайлашып кечирмек баланъыз, озюнъиз ве, умуман, къорантанъыз ичюн пек файдалыдыр.
Бу ерде шуны да къайд этмели ки, ана, бабасынынъ элинде ич китап корьмеген балада китапкъа авеслик пейда оладжакънынъ ихтималы буюк дегиль. Энъ гузель дерс – джанлы мисаль олгъаныны унутмамалымыз.